İşçi Olmaktan Utanılmaz, Onur Duyulur

Mehmet Davulcu

İşçi olmaktan utanılmaz, onur duyulur.

Sanayileşmeyle birlikte toplum yapıları da değişmeye başladı. Sanayileşme öncesi toprak sahiplerinin emrinde karın tokluğuna çalışan alınıp satılabilen serf ve köleler sanayileşmeyle birlikte işçi sınıfına dönüştü. Dünya işçi sınıfı bugünkü kazanımlarını hiç de kolay elde etmedi. Ortaya konan grev ve eylemlerle çok ağır bedeller ödendi. Günümüzde yaygın olarak kutlanan 1 Mayıs İşçi Bayramı ve 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar günü dünya işçi sınıfının verdiği hak mücadelelerinin anıldığı günlerdir.

Ülkemiz Kıbrıs'ta da önemli işçi hareketleri yaşandı. İngiliz Sömürge yönetimi zamanında Lefke'deki bakır madeninde başlayan işçi hareketi o dönemde tüm Kıbrıslıları içine alıyordu. Bir süre sonra Kıbrıslı iki ana toplumun arası açılmaya başlamasıyla işçi hareketi Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rum olarak ikiye bölündü.

Kıbrıslı Türk işçiler bugün kullandıkları hakları hiç de altın tepsi içinde hediye olarak elde etmediler. Kıbrıs Türk İşçi Birlikleri ile başlayan sendikalaşma hareketi Türk İşçi Sendikalarına dönüşerek önemli mücadeleler verdi. İşçilerin sendikalaşmasını Memurin Kulübü olarak ortaya çıkan ve sonrasında Kıbrıs Türk Amme Memurları Sendikası'na dönüşen memur hareketi takip etti. Öğretmen hareketinin Kıbrıs Türk Öğretmenler Sendikası'na dönüşmesiyle sendikalaşma hareketi kökleşti.

Günümüzde çalışma yaşamını düzenleyen İş Yasası, Toplun İŞ Sözleşmesi Grev Ve referandum Yasası başta olmak üzere çok sayıda yasa vardır. KKTC'de sendikalaşma, grev ve toplu iş sözleşmesi ile çalışma anayasa ve yasalarla tanınmış kazanılmış haklardır.

KKTC Anayasa ve yasaların güvence altına almasına karşın sendikalaşma ve toplu iş sözleşmesi ile çalışma oranı maalesef son derece düşüktür. Kamuda toplu iş sözleşmesi hakkı bulunmamasına karşın sendikalaşma özel sektöre oranla daha yüksektir. Özel sektörde sendikalaşma yüzde 1.5 civarıyla tarihinin en düşük seviyesindedir. Toplumsal Varoluş yıllarında ve sonrasında Kıbrıs Türk Federe Devleti döneminde daha yaygın olan sendikalaşma Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Döneminde hızlıca geriletilerek dibe indirgenmiş durumdadır.

Sendikalaşmadaki gerilemenin birçok nedeni vardır. Ancak bunların et etkili olanı devlet yönetimi şeklinin anayasada öngörüldüğü sosyal ve hukuk devleti olmaktan uzaklaşmasıdır. Türkiye Cumhuriyeti Hükümetlerinin açık etkisi altında kalan KKTC hükümetleri anayasal ilkelerden uzaklaşarak her geçen gün daha da ağırlaşan kapitalist bir sömürü düzeni oluşturmuş ve bu sistemin rahat çalışması için işçilerin sendikalaşması yönetsel olarak engellenmektedir. Sendikalaşma anayasal hak olmasına karşın işveren sendikalaşan çalışanını işiten kovabilmekte fakat devlet koruması gereken işçiyi korumakta isteksiz davranmaktadır.

Kıbrıslı Türk işçisi kendi seçtiği yöneticiler marifetiyle sendikalaşma grev ve toplu iş sözleşmesi ile çalışma hakkını gereğince kullanamamaktadır.

Bütün bu olumsuzluklara karşın ülkemizde sendikalaşma çalışmaları sürmektedir. En başta özel sektör çalışanları olmak üzere maaş karşılığı çalışan herkes sendikalaşmalıdır. Hayatını emeğini satarak elde ettiği ücretle yaşamak durumunda olanlar, yani işçiler bilmelidir ki, işçi hakları siyasetçiler ya da işverenler tarafından verilmez. Tersine onlar işçilerin kazanılmış haklarını çalanlardır. İşçiler ancak yan yana gelerek, sendikalarında örgütlenerek direnişle mücadeleyle hak kazanabilirler.

Eğitimi, mesleği ve yaptığı iş ne olursa olsun, maaş veya ücret karşılığı çalışan herkes işçidir. Çalıştığı şirkette müdür bile olsa yine işçidir. İşçi olmak utanılacak bir durum değildir. Tersine işçi olmak onurdur. Dünyayı sırtında taşıyan işçilerdir. Üreten işçilerdir. İşçiler örgütlü mücadele ederlerse üretimden doğan pastadan hak ettikleri payı alabileceklerdir.

Çağrımdır: İşçiler; hemen bugün sendika üyesi olup örgütlü mücadeleye katılın. Kazanan siz olun.