Bir Poşetin Hikâyesi: Sessizce Kirlenen Gelecek Köşe Yazısı -Yusuf Yüksel Şentuğ

Geçen gün markette karşılaştığım genç bir arkadaşla aramızda geçen kısa bir konuşma, zihnimde uzun bir yankı bıraktı. Elinde naylon poşetler vardı. Yanımda taşıdığım bez çantayı ona göstererek neden naylon poşet aldığını sordum. Gülümsedi ve “Bunları çöp poşeti yapıyorum,” dedi. Peki sonra nereye gidiyor bu poşetler diye sordum. Cevabı : “Zaten çöpleri belediye topluyor, nereye gittiğini düşünmek onların işi.”

Ama işte tam da burada durup düşünmemiz gerekiyor. Gerçekten öyle mi?

Naylon Poşet: Görünmeyen Tehlike

Naylon poşetler doğada yüzlerce yıl çözünmeden kalabiliyor. Gözümüzle görmediğimiz, ama toprağa, suya ve canlılara sinsice zarar veren mikroplastiklere dönüşüyor. Bugün denizlerimizdeki balıkların midesinde, toprağımızda yetişen sebzelerin köklerinde, hatta soluduğumuz havada bile plastik izleri var.

Ve bu zincirin son halkası biziz. O naylon poşet, dolaylı yoldan soframıza, bedenimize, sağlığımıza geri dönüyor.

Yakmak mı? Gömmek mi? Hiçbiri Çözüm Değil

Belediyeler bu atıkları yaksa, havaya zehirli gazlar salınıyor. Gömmek ise toprağı kirletiyor. Yani “belediye düşünsün” demek, aslında “geleceği kirletmek” anlamına geliyor. Çünkü doğa, bizim ihmallerimizi bir kenara not ediyor. Ve günü geldiğinde o notları bize geri okuyor.

Farkındalık: Küçük Bir Seçim, Büyük Bir Etki

Bez çanta taşımak, yeniden kullanılabilir ürünler tercih etmek, plastikten kaçınmak… Bunlar küçük gibi görünen ama büyük etkiler yaratan seçimler. Her birey, her alışveriş, her poşet bir fark yaratabilir.

Bugün naylon poşet aldığında “çöp poşeti yapıyorum” diyebilirsin. Ama o çöp, doğaya karıştığında seninle birlikte hepimizin geleceğini etkiliyor. Ve unutma: doğa affetmez, sadece sabreder.

Sonuç mu? Hepimiz Göreceğiz

Bu davranışın sonucunu sadece belediye değil, sen de göreceksin. Belki soluduğun havada, belki içtiğin suda, belki çocuğunun geleceğinde. Çünkü doğa, bizimle konuşmaz; ama bize cevap verir.